اَبَرآلیاژها (سوپرآلیاژها)
ابرآلیاژها یا سوپرآلیاژها آلیاژهایی مقاوم در برابر حرارت هستند که بر پایه نیکل، نیکل- آهن و یا کبالت تشکیل شده و ترکیبی از استحکام مکانیکی و مقاومت در برابر تخریب سطحی را از خود نشان میدهند. ساختار کریستالی این آلیاژها معمولاً مکعبی وجه پر یا اصطلاحا FCC است. این آلیاژها عموما در ساخت توربینهای گازی، واحدهای تبدیل ذغال سنگ و سایر صنایع شیمیایی که در آنها با آلیاژی با مقاومت بالا در برابر حرارت و خوردگی نیاز است استفاده میشوند. یکی از ویژگیهای قابل توجه آلیاژهای بر پایه نیکل که از پرمصرفترین سوپرآلیاژهست، امکان استفاده از آن در مصارف تحت تنش در دمایی تا ۸۰ درصد دمای ذوب این آلیاژ است. بطور کلی می توان کاربرد های این سوپرآلیاژها را طی موارد زیر برشمرد:
در ادامه بصورت جداگانه به معرفی سوپرآلیاژهای بر پایه نیکل، بر پایه آهن – نیکل و بر پایه کبالت میپردازیم.
سوپرآلیاژهای بر پایه نیکل
سوپرآلیاژها بر پایه نیکل پیچیده ترین و پراستفاده ترین سوپرآلیاژها در مصارفی با دمای بالا هستند. اَبَرآلیاژی که بیش از ۵۰ درصد وزن آن عنصر نیکل باشد، ابرآلیاژ بر پایه نیکل نامیده میشود. ویژگی منحصر به فرد این آلیاژ همواره نظر متالوژیستهای زیادی را به خود جلب کرده است. این آلیاژ تقریبا ۵۰% وزن موتورهای پیشرفته هواپیماها را به خود اختصاص میدهد. خاصیت اساسی نیکل که این فلز را به عنوان یک پایه جهت ساخت آلیاژ مطرح میکند پایداری فازی ماتریس FCC این فلز است که می تواند با روشهای متعدد مستقیم و غیرمستقیم تقویت شود. علاوه بر این پایداری نیکل به آسانی توسط آلیاژ شدن با کروم و / یا آلومینیوم ارتقا مییابد.
سوپرآلیاژهای بر پایه آهن – نیکل
سوپرآلیاژهای پایه آهن – نیکل متشکل از فولاد ضد زنگ آستنیتی است که (در اکثر موارد) با روشهای سخت شدن جامد – محلول و عناصر تشکیل دهنده رسوب تشکیل میشود. ماتریس آستنیتی این آلیاژ بر پایه نیکل و آهن است که حداقل به ۲۵ درصد نیکل نیاز دارد تا فاز FCC پایدار شود. دیگر عناصر آلیاژ شونده مانند کروم نیز جهت سخت شدن فلز- محلول در این آستنیت استفاده میشوند. تعداد زیادی آلیاژهای آهن – نیکل با توجه به ترکیب و مکانیزم سخت شدگی مطرح شده اند که هریک میتوانند ویژگی هایی را در اختیار کاربران قرار دهند.
سوپرآلیاژهای بر پایه کبالت
آلیاژهای ساخته شده بر پایه کبالت برخلاف دیگر سوپرآلیاژها با یک رسوب متصل شده مقاوم سازی نمیشود بلکه این آلیاژها با یک ماتریس استنیتی تشکیل شده از سخت شدن محلول جامد مشخص می شوند که یک مقدار اندک کاربید در آن پخش شده است. کبالت زیر دمای ۴۱۷ درجه سلسیوس بصورت یک ساختار HPC کریستاله میشود. در دماهای بالاتر این ساختار به FCC تبدیل میشود. جهت جلوگیری از این تغییر ساختار حین استفاده از این آلیاژ عملا تمام آلیاژهای بر پایه کبالت با نیکل نیز آلیاژ میشوند تا ساختار FCC بین دمای اتاق و دمای ذوب پایدار شود.
آلیاژهای بر پایه کبالت مقاومت خوردگی بالایی در دماهای بالا از خود نشان میدهند که احتمالا ناشی از میزان بالاتر کروم در آنهاست که از شاخصههای این نوع آلیاژ به شمار میرود. این نوع آلیاژ همچنین خاصیت جوشپذیری بالاتر و مقاومت در برابر فرسودگی حرارتی بیشتری را نسبت به آلیاژهای بر پایه نیکل از خود نشان میدهد. یکی دیگر از ویژگیهای توسعه یافته این نوع آلیاژها قابلیت ذوب شدن آنها در هوا یا آرگون است در حالی که آلیاژهای بر پایه آهن-نیکل و نیکل احتیاج به ذوب تحت خلا در حضور فلزات فعال آلومینیوم و تیتانیوم دارند.
جوشکاری: آلیاژهای اینکونل ۶۰۰، نایمونیک ۷۵ و دیگر آلیاژهای پایه نیکل که توسط محلول جامد استحکام دهی شده اند را می توان بدون بروز هر گونه مشکل خاصی تحت عملیات جوشکاری قرار داد. کلیه فرایندهای جوشکاری مقاومتی و ذوبی (بجز جوشکاری زیرپودری) را می توان در مورد این آلیاژها مورد استفاده قرار داد. در جوشکاری سوپرآلیاژهای پیرسخت شده با فاز گاماپریم (Ni3(Al,Ti)) رعایت اصولی از قبیل جوشکاری ماده در شرایط آنیل به منظور جلوگیری از ایجاد ترک در ناحیه جوش یا فلز پایه ضروری است. اگر اجزا و قطعات به شدت تحت فرایند تغییرفرم قرار گرفته اند بهتر است که قبل از جوشکاری، تحت عملیات تنش زدایی قرار گیرند
منبع www.fooladiranian.com